روز دحوالارض،دحوالارض مطابق با ۲۵ ذی‌القعده روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید. بنابراین روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژه ای دارد؛ از جمله:
۱٫ روزه داشتن که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.
۲٫ احیاء و شب زنده داری شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است.
۳٫ ذکر و دعا.
۴٫ انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض و نماز مخصوص آن.
۱٫ در روایتى از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده است: اوّل رحمتى که از آسمان به زمین نازل شد، روز بیست و پنجم ذى القعده بود، بنابراین اگر کسى آن روز را روزه بگیرد، و آن شب را به عبادت بپردازد، پاداش عبادت یکصد سال را دارد.
???
۲٫ امیرالمؤمنین(ع) فرمود: در آن روز اگر گروهى به ذکر خدا بپردازند، خداوند حاجتشان را پیش از آن که متفرّق شوند برآورده سازد; خداوند در این روز هزار هزار رحمت نازل مى کند که قسمتى از آن شامل کسانى است که اجتماع کنند و به ذکر خدا بپردازند و روزش را روزه بدارند و شبش را عبادت کنند.
???
۳٫ مستحب است در آغاز روز (هنگامى آفتاب کمى بالا بیاید) دو رکعت نماز بجا آورد به این نحو که: در هر رکعت، بعد از سوره حمد پنج مرتبه سوره «شمس» را بخواند و پس از سلام نماز، این دعا را بخواند:
لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلىِّ الْعَظیمِ، یا مُقیلَ الْعَثَراتِ، اَقِلْنى عَثْرَتى،یا مُجیبَ الدَّعَواتِ، اَجِبْ دَعْوَتى، یا سامِعَ الاَْصْواتِ، اِسْمَعْ صَوْتى،وَارْحَمْنى وَتَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتى وَما عِنْدى، یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ.
???
۴٫«شیخ طوسى»(رحمه الله) فرمود: مستحب است در این روز، این دعا را بخواند:
اَللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَهِ وَ فَالِقَ الْحَبَّهِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَهِ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَهٍ أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَهً وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَهً وَ بِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَهِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاَقِ فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَى کُلِّ حَقٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاهِ الْمَنَارِ دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاَهِ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ غَیْرَ مَقْطُوعٍ وَ لاَ مَمْنُوعٍ (مَمْنُونٍ) تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَهَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَهِ یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ یَا کَفِیُّ یَا وَفِیُّ یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَ أَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ وَ أَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لاَ تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاَهِ أَمْرِکَ وَ حَفَظَهِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ إِلَى یَوْمِ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی وَ حُلُولِ رَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِ أَجَلِی اللَّهُمَّ وَ اذْکُرْنِی عَلَى طُولِ الْبِلَى إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَى وَ نَسِیَنِیَ النَّاسُونَ مِنَ الْوَرَى وَ أَحْلِلْنِی دَارَ الْمُقَامَهِ وَ بَوِّئْنِی مَنْزِلَ الْکَرَامَهِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ اجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ وَ بَارِکْ لِی فِی لِقَائِکَ وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ بَرِیئاً مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَباً رَوِیّاً سَائِغاً هَنِیئاً لاَ أَظْمَأُ بَعْدَهُ وَ لاَ أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لاَ عَنْهُ أُذَادُ وَ اجْعَلْهُ لِی خَیْرَ زَادٍ وَ أَوْفَى مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ
اى خدا اى که زمین کعبه را بگسترانیدى و دانه را در جوف زمین شکافتى و سختیها را از بندگان برطرف ساختى و هر غم و اندوه را از دلها زایل نمودى از تو درخواست مى کنم در این روز از ایام تو که حق آن را بزرگ شمردى و بر سایر ایام از جهت شرف مقدم داشتى و این روز را نزد اهل ایمان به ودیعت گذاشتى و آن را وسیله خود قرار دادى قسم به این روز و به رحمت وسیع بى نهایتت که بر محمد (ص) بنده صالح خود که تو در عهد و پیمان که به روز ملاقات نزدیک است او را برگزیدى تا بسته را او به روى خلق گشود و عالمى را بسوى حق دعوت فرمود رحمتت بر او و بر آل اطهارش باد که آنان هادیان و چراغ علم و معرفت و ارکان هدایت بسوى خداى بزرگوارند و حاکم بر بهشت و بر دوزخند. و اى خدا هم در این روز از گنج عطاى پر بهاى خود که مستور و نامقطوع و بى منت است به ما عطا فرما.
و بر آن عطا اضافه فرما توفیق توبه و حسن بازگشت به درگاهت اى بهتر از هر کس که از او حاجت خواهند و باکرمتر کسى که به او روى آرند اى کفایت کننده امور خلق اى وفادار اى که لطفش پنهان است به حق لطف و کرمت که با من لطف و محبت کن و از من درگذر و به عفو و بخششت مرا سعادتمند ساز و به یارى و نصرتت مؤید فرما و از یاد با شرف و کرامتت بوسیله امیران و نگهبانان خود (انبیاء) محرومم مگردان و از آلایش روزگار و مکر و شوائب دهر تا روز محشر و هنگام رستاخیز محفوظ دار و دوستان و اولیاء خود را روز خروج روح و هنگام مرگ و وقت اجل و انقطاع عمل به بالینم حاضر ساز تا با مشاهده آنان از جهان بروم .
اى خدا و مرا زمان طولانى درد و ابتلایم میان طبقات خاک که همه خلایق مرا فراموش کرده اند تو مرا یاد کن و به دار اقامت وارد فرما به آن منزل با کرامت و عزت جاى ده و مرا با اولیاء خود و خاصان و برگزیدگانت رفیق گردان و در آن روز لقاء خود را بر من مبارک ساز و توفیق حسن عملى پاک و منزه از خطا و خلل پیش از ورود اجل عطا فرما اى خداو بر حوض پیغمبرت حضرت محمد صلى الله علیه و آله وارد گردان.
و از آن به شربتى گوارا و خوش چنانم سیراب کن که دیگر هرگز نه تشنه شوم و نه دیگر از ورود بر آن حوض مردود و رانده شوم و آنجا را بهترین زاد و کاملترین منزلگاهم قرار ده در روزى که شاهدان قیام کنند
.