حجت الاسلام و المسلمین سادات مزنگی با ذکر این مسئله که بر اساس آیات شریف قرآن پنج قسمت از صفات برجسته مؤمنان «احساس مسؤولیت» و «تکامل ایمان» و «توکل» و دو قسمت دیگر عبارتند از «ارتباط با خدا» و «ارتباط و پیوند با خلق خدا» است گفت: سه قسمت آن، جنبه معنوى و باطنى و دو قسمت آن جنبه عملى و خارجى دارد.
به گزارش روابط عمومی کانون فرهنگی هنری مسجد جامع گلشن گرگان، حجت الاسلام و المسلمین سادات مزنگی “استاد حوزه علمیه”، شب گذشته (۲۴مهر) در مسجد جامع گلشن متذکر شد: مؤمنان واقعی، فقط کسانی هستند که وقتی نام خدا برده می‌شود یا به خاطر درک مسؤلیت‌هایی که برعهده دارند و به دلیل وجود احتمال اهمال یا عمل نکردن به وظیفه و یا به خاطر درک عظمت مقام و جایگاه خدای متعال و توجه به وجود بی‌انتها و پر هیبت او، قلبشان دچار خوف و ترس می‌شود.
حجت الاسلام و المسلمین سادات مزنگی یادآور شد: دومین صفتی که برای مؤمنان واقعی مطرح می‌کند این است که آن ها دائماً در مسیر تکامل قرار دارند و هرگاه که آیات الهی بر آن ها خوانده می‌شود به ایمانشان افزوده می‌شود. هرگاه مؤمنی در آیاتی که مربوط به خداشناسی است، تفکر و تدبیر کند، بر ایمانش افزوده می‌شود و این تقویت ایمان اگر ادامه پیدا کند، موجب می‌شود که مؤمن به درجه یقین برسد.
وی سومین ویژگی مؤمنان حقیقی را داشتن توکّل دانست و گفت: این افراد آن‌چنان افق دید فکرشان بلند است که از تکیه و توکل به مخلوقات ابا دارند و فقط خدا را قادر حقیقی می‌بینند.
حجت الاسلام و المسلمین سادات مزنگی با اشاره به اینکه مفهوم توکل خودسازى و بلند نظرى و عدم وابستگى به این و آن و ژرف نگرى است، استفاده از عالم اسباب جهان طبیعت و حیات، عین توکل بر خداست، زیرا هر تأثیرى در این اسباب است به خواست خدا و طبق اراده اوست. خاطر نشان کرد: آن ها در پرتو احساس مسؤولیت و درک عظمت پروردگار و همچنین ایمان فزاینده و بلندنگرى توکل، از نظر عمل داراى دو پیوند محکمند، پیوند و رابطه نیرومندى با خدا و پیوند و رابطه نیرومندى با بندگان خدا «آن ها کسانى هستند که نماز را (که مظهر رابطه با خداست) برپا مىدارند و از آنچه به آنها روزى دادهایم در راه بندگان خدا انفاق مىکنند»
وی گفت: تعبیر به «اقامه نماز» (به جاى خواندن نماز) اشاره به این است که نه تنها خودشان نماز مىخوانند بلکه کارى مىکنند که این رابطه محکم با پروردگار همیشه و در همه جا برپا باشد.
حجت الاسلام و المسلمین سادات مزنگی در پایان گفت: انفال نه فقط انفاق مال، بلکه انفاقی عام که همه شئون را دربر می‌گیرد؛ مانند علم و دانش. حتی استفاده از موقعیت و مقام خود برای خدمت به بندگان نیز شامل این بخش می‌شود.