یا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذّاکِرینَ، وَ یا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاکِرینَ،
اى که یادت یادکنندگان را شرف است، و شکرت شکرگزاران را کامروایى است،
وَ یا مَنْ طاعَتُهُ نَجاهٌ لِلْمُطیعینَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،
و اى که فرمانبرداریت براى فرمانبرداران نجات و رهائى است، بر محمد و آلش درود فرست،
وَاشْغَلْ قُلوُبَنا بِذِکْرِکَ عَنْ کُلِّ ذِکْرٍ، وَاَلْسِنَتَنا بِشُکْرِکَ عَنْ
و دلهاى ما را به یاد خودت از هر یاد، و زبان ما را به شکر خودت از
کُلِّ شُکْرٍ، وَ جَوارِحَنا بِطاعَتِکَ عَنْ کُلِّ طاعَهٍ، فَاِنْ
هر شکر و اعضایمان را به طاعت خودت از هر طاعت مشغول دار، و اگر براى
قَدَّرْتَ لَنا فَراغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَراغَ سَلامَهٍ لاتُدْرِکُنا فیهِ
ما فراغتى از کار مقدّر کرده اى پس آن را فراغت همراه با سلامتى قرار ده تا در دنبال آن هیچ وبالى
تَبِعَهٌ، وَ لاتَلْحَقُنا فیهِ سَئْمَهٌ، حَتّى یَنْصَرِفَ عَنَّا کُتَّابُ
به ما نرسد، و در آن فراغت ملالتى به دامن حیات ما ننشیند، تا نویسندگان اعمال
السَّیِّئاتِ بِصَحیفَهٍ خالِیَهٍ مِنْ ذِکْرِ سَیِّئاتِنا، وَ یَتَوَلّى کُتَّابُ
زشت از نزد ما با دفترى خالى از کردار بد برگردند، و نویسندگان خوبی ها به سبب آنچه از
الْحَسَناتِ عَنّا مَسْرُورینَ بِما کَتَبُوا مِنْ حَسَناتِنا، وَاِذَا انْقَضَتْ
حسنات ما نوشته اند شادان و مسرور بازآیند، و چون روزگار حیاتمان
اَیّامُ حَیاتِنا، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ اَعْمارِنا، وَاسْتَحْضَرَتْنا دَعْوَتُکَ
سپرى شود، و رشته زندگیمان بگسلد، و آن دعوت تو (مرگ) که از خودش و اجابتش گزیرى نیست
الَّتى لابُدَّ مِنْها وَ مِنْ اِجابَتِها، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،
ما را فراخواند، پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَاجْعَلْ خِتامَ ماتُحْصى عَلَیْنا کَتَبَهُ اَعْمالِنا تَوْبَهً مَقْبُولَهً
و پایان آنچه را که نویسندگان پرونده بر ما مى نویسند توبهاى مقبول قرار ده که
لاتُوقِفُنا بَعْدَها عَلى ذَنْبٍ اجْتَرَحْناهُ، وَ لامَعْصِیَهٍ اقْتَرَفْناها،
بعد از آن ما را بر معصیتى که کرده ایم و نافرمانیى که مرتکب شده ایم توبیخ و سرزنش نکنى،
وَلاتَکْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلى رُؤُوسِالْاَشْهادِ، یَوْمَ تَبْلُ
و پرده اى که بر ما پوشانده اى در برابر دیده حاضران از روى کار ما برمدار، در روزى که
اَخْبارَ عِبادِکَ، اِنَّکَ رَحیمٌ
اخبار بندگانت را آشکار مى سازى، زیرا که تو نسبت به هر که تو را بخواند مهربانى،
بِمَنْ دَعاکَ، وَ مُسْتَجیبٌ لِمَنْ ناداکَ.
و تقاضاى هر که تو را صدا بزند اجابت کننده اى.