تقویم را باید جدی گرفت، نامگذاری ها و «روزنماد» هایش را هم باید به دیده احترام نگریست و از آن جمله روز ٢١ آگوست برابر با ٣۱ مرداد است که بنا به درخواست جمهوری اسلامی ایران همزمان با سالگرد آتش زدن مسجدالاقصی توسط رژیم صهیونیستی اسرائیل از سوی سازمان کنفرانس اسلامی به عنوان روز جهانی مسجد نامگذاری شد. و متعاقب آن در سال، یک هفته برنامه هایی برای تکریم، تجلیل، اعزاز و اکرام مساجد به اجرا در می آید.
هفته تکریم و تجلیل مساجد از ۳۱ مرداد ماه تا ۵ شهریورماه در ایران به طور گسترده برگزار می شود.این نیز فرصتی است تا به بنیادی ترین کانون اسلامی نگاهی نو بشود تا ما را به طرحی نو برساند که از مسجد مطابق شأن آن استفاده کنیم.بسیاری از مردم به یاد دارند که در دهه های پیش مسجد خانه امید مردم بود، فقط این نبود که بیایند و نمازی بخوانند و بروند.کارکردهای گوناگون داشت از جمله این که عالم می نشست به پاسخگویی و حل مسائل اعتقادی و اجتماعی و بر می خاست به دستگیری و گره گشایی. در همین تعاملات بود که خیلی از موفقیت ها حاصل و خیلی از مشکلات هم برطرف می شد.
عالم شهر حاکم شرع بود و مسجد جایگاهی که «داد» می ستاند. همین مکان مرکز دید و بازدید مومنان و جایی برای صله رحم اعتقادی نیز بود و به گونه ای مردم از هم با خبر بودند که خالی ماندن جای یک سجاده هم به چشم می آمد و همین سئوالی می شد تا از احوال او بپرسند و همین احوال گیری ها در بسیاری از مواقع به گره گشایی از مشکل یک مومن منجر می شد.
مسجد در زندگی ایرانی مسلمان نقش محوری داشت و اگر در بسیاری از جاها آب و جاده، محور توسعه و ساخت و ساز بود اما در همان مناطق هم سازه محوری که شکل می گرفت مسجد بود.زمین هم بسته به فاصله ای که با مسجد داشت ارزش می یافت و مردم سعی می کردند به خانه خدا نزدیک باشند و این مجاورت را باعث قرب معنوی هم می شمردند. در انقلاب هم مساجد، پایگاه پیام رسانی بودند و در دفاع مقدس، سنگر سترگ بودند که جبهه جهاد را پشتیبانی می کردند.
تاکید امام انقلاب هم همواره این بود که «مسجد سنگر است، سنگرها را حفظ کنید» چه حفظ انقلاب و پیروزی در گرو حفظ مسجد بود.
یادم هست که در جبهه نیز فرماندهان وقتی می خواستند مقر واحد را بسازند اول با همه نیروها سنگر مسجد را می ساختند و سپس هر گروه به دنبال سنگر خود می رفت.
آری، مسجد جایگاهی چنان و شأنی گسترده داشت اما از آن همه امروزه فقط شأن معبدی برای کانون توحید مانده و از شئون ابتدایی خود فاصله گرفته است.
این باعث شده است تا جامعه هم از جایگاه بایسته دور بیفتد.باید مسجد را با نگاهی نو دید و برای آن کارکردی مطابق با نیازهای روز تعریف کرد و با بازگرداندن مردم به مساجد در راه احیا و ارتقای جامعه دینی گام برداشت.
اگر به فلسفه نامگذاری این روز هم نگاه کنیم درخواهیم یافت راه شکست صهیونیست های آتش افروز از مسجد می گذرد پس درهای مسجد را بگشائیم و به کانون یگانگی باز گردیم.