برنامه تفسیر قرآن کریم توسط محمدرضا حکیمی کارشناس مذهبی دوشنبه ها بعد از نماز مغرب و عشاء در محل دارالقرآن عظیم برگزار می شود که در این هفته تفسیر سوره آل عمران انجام شد.
گزیده ای از مباحث مطرح شده را در اینجا می توانید بخوانید:
محمد حکیمی در ارتباط با آیه ی۳۸سوره آل عمران گفت: “هُنالِکَ دَعا زَکَرِیَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّهً طَیِّبَهً إِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ””آن جا و در آن وقت بود که زکریا پروردگار خود را خواند، گفت: پروردگارا، از جانب خود به من فرزندی پاکیزه عطا کن که تو شنوای دعایی.” یک سوم قرآن کریم داستان، تاریخ و حکایت گذشتگان است. و دلیل این مسئله می تواند این باشد که انسان ها در زندگی خود نیاز به الگو دارند. هنگام عبرت گرفتن از گذشتگان دو حالت وجود دارد؛ یا انسان ها بد بودند و می خواهیم ازبی ادبان ادب بیاموزیم مثل لقمان و یا خوب هستند و می خواهیم از خوبان و نیک سرشتان درس بیاموزیم. بعنوان مثال اگر کسی نماز نمی خواند و تارک الصلاه است، ما که نماز می خوانیم احساس غرور می کنیم. اما وقتی خود را با نیکان، خوبان، پاکان مقایسه می کنیم ضعف های خود را پیدا کرده و نقاط تیره وجود مان برایمان آشکار می شود.
وی در بخش دیگری از سخنان خود افزود: هدف خداوند قصه گویی نیست. بلکه هدف از بیان این داستان ها یادآوری رخدادهایی است که می توان از آن ها درس های فراوانی گرفت تا مایه عبرت مان شوند. و یاد بگیریم به خدا اعتراض نکنیم و شکرگزار او باشیم. پیامبر گرامی اسلام فرموند: “لا تسبوا الدهر فإن الدهر هو الله” به روزگار بد نگویید. این پرسش مطرح می شود مدیر این روزگار کیست؟ خداوند مدیر روزگار است. پس به مدیر آن یعنی خدا اعتراض نکنید. “وَقَالُوا مَا هِیَ إِلَّا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا یُهْلِکُنَا إِلَّا الدَّهْرُ وَمَا لَهُم بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا یَظُنُّونَ” “و کافران گفتند که زندگی ما جز همیندنیا و مرگ و حیات طبیعت نیست و جز دهر و طبیعت کسی ما را نمیمیراند. این سخن را نه از روی علم و دلیل بلکه از روی جهل، وهم و خیال میگویند.”
وی خاطر نشان کرد: آنچه در قرآن کریم در مورد گذشتگان آمده بیشتر در مورد پاکان است. از جمله داستان زکریا، ایوب، موس ،خضر، اصحاب کهف و… می خواهند مستقیم به ما الگو بدهد اگر خواهان رشد هستیم باید نحوه صحبت کردن و نماز خواندن و …. را یاد بگیریم. همه ما به خدا نیاز داریم. اما باید بدانیم دعا کردن شیوه خاص خود را دارد. حضرت موسی به خدا می گوید “من بخودم ظلم کردم”. حضرت آدم و حوا هم گفتند ما بخودمان ظلم کردیم. آنان ادب گفتگو با خدا را یاد دارند. بعضی حتی با لباس نا مرتب نماز می خوانند رشد دینی رعایت همین نکات است. پس با حضور قلب نماز بخوانید، خشوع داشته باشید . باید با حالت تضرع از خدا چیزی بخواهیم. به خدا اصرار نکنید. چرا که حتی کیفیت دعا کردن باید متعالی باشد.